Humilitate egunerokoa

Santa Mariana aingeru guardakoa Ekainak 30 asteazkena

Astea aurreraka doa eta jada kontzertu bezperan gaude. Bihar, biratzen hasiko gara. Orain arte New York-en izan dugu kanpamendu basea eta hemendik joan gara kontzertuetara. 4 kontzertu eman ditugu oraingoz, 3 NY-n eta 1 New Jerseyn. Bihartik aurrera ia egunero gidatu eta mugitu beharko gara. Nomada bizitza hasiko da, egia esan gogotsu gaude. Sarritan, errazago egiten zaigu bizitza mota hori… ohituagoak gaudelako. Horretarako material guztia lotu nahi dugu gaur eta NY hiriko auzo ezberdinetako 4 denda bisitatu eta kotxeko azken papeleoak egin behar ditugu.

20110701_new_york_iv_0138

Manhattango denda bat da lehen geltokia eta aparkatzeak beldurra ematen digun arren, arazorik gabe iritsi gara. Kitarraren ampliko pantalla, baxuko kabezala eta bateriko gauza pare bat lortu ditugu bertan. Hurrengo geltokia, Queens auzoan dugu. Hau topatzea ez da oso erraza. Gertu xamar gaudela uste dugunean, GPS-a erotu zaigu, hemen seinale mordoa dago eta erotu egiten da tarteka. Beraz, old-school! Lehioa ireki eta galdetzera. Galdetu diogun bigarren gazteak gertu gaudela esan digu. Aurrera eta ezkerretara eta berehala topatuko duzue. Helbidea ere eman digu. GPS-ean sartu, eta 40km markatzen dizkigu. Burua gehiegi erabili gabe, bagoaz! Jaja hiri barruan autopista eta dena dago eta bagoaz dendaren bila. Sekulako buelta eman ostean iritsi, bertan galdetu eta beste puntara bidali gaituzte. Berriz autopista hartu eta Brooklyn hegoaldera goaz. Bidean kaosa hasten da. Gu ez gara ohartu, baina astelehena uztailak 4 denez, mundu guztia hiritik atera nahian dabil. Hau eromena! Kilometro gutxi batzuk egiteko ordu pila behar ditugu. 10km ordutik ezin dugu igo. Sekulako beroa, eta denda topatzeko 4 ordu kotxean. GPSak markatutako tokira iristean, bertan denda ez dagoela ohartu gara. Beraz, Yvon lagunarena goaz. Duela 4 urte nire etxean egon ziren NY-eko lagun batzuengana. Bateria eta baxuaren pantalla utziko digute bira osorako, aupa zuek rediox! Beraz, hurrengo pausua, aurrez interneten topatu nuen dendatxo batera joatea da. Aspalditik begia botata diodan kitarraren bila. Auzo lasai bezain bakarti batera iritsi gara. Apenas dendarik ez dagoen toki batera. Hemen ere denda ez egoteko beldurra dugu, baina ez, denda topatu dugu. Denda autentikoa. Bi aitona dira dendaren jabe eta kitarra zaharrak saltzen eta konpontzen dituzte. Hantxe dago nire kuttuna! Jejej. Bibrazio ona transmititzen dit… eta pixkat probatu ostean, erostea erabaki dut. Materialaren gehiengoa, bueltakoan, hegazkinera igo aurretik salduko dugu. Baina kitarra hau nirekin etorriko da. Oso jatorrak bi aitona hauek.

Hurrengo pausua New Jersey-ra joatea da. Bertan gure lagun Venezolar Marianarekin geratu gara. Kotxeko matrikulak lortzen lagunduko digu. Sekulako laguntza eman digu kotxearen kontuarekin. Furgonetako paperak egiten lagundu digu eta aseguru etxe batean egiten duenez lan, aseguru bat ere lortuko digu. 17:00etan geratu gara berarekin, baina 20 km egiteko odisea oso bat igaro behar dugu. Manhattan gurutzatu beharra dugu. Milioika kotxe daude toki guztietan, errepide guztiak kolapsatuak daude eta zaila da metro gutxi batzuk egitea. Ordu asko daramatzagu furgonetan eta egiten duen beroarekin nekatzen hasiak gara. Logureak ere gogor erasotu gaitu! Baina ezin lo hartu bolantean, 10km orduko izan arren. Manhattan-dik atera eta NJ-ra gurutzatzeko, Lincoln tunela hartu behar dugu eta justu sarrerara iristean Polizia bat dugu pasatzen usten ez diguna. Beste zein bide hartu behar dugun galdetu eta “Fucking i dont know, i don´t mind” oihukatu digu. Hau da hau! Bidea itxi bai, baina soluziorik ez digu eman. Hori da hori arazoak konpontzeko gaitasuna, beste norabide batera bidali kotxeak eta kitto. Sekulako eromena sortzen ari da. Tunela hartu behar dugunok beste alde batera joanda ez dugulako ezer lortzen. Azkenean, bertako baten laguntzaz, beste bide batetik lortu dugu tunelera sartzea. Iada 18ak dira. Mariana gaixoa gure zain dago trafikoko zentralean. 19:30etan ixten dute ofizina eta ez dirudi iritsiko garenik. Orduan eta orduan eman ostean, minutu gutxigatik baina iritsi gara. Jejejej ilusoak gu! Iritsi eta sekulako kola dago bertara sartzeko. Jende asko dago matrikulak lortu nahian. Hantxe topatu dugu gure lagun Mariana. Desesperatuta jada. Bakarrik egon da kolan zain, eta ez digute pasatzen utziko. Gainera bere urtebetetzea da gaur, hau da hau oparia egin dioguna!

Beraz, matrikularena ahaztu eta beste musika denda bategatik galdetu diogu. Gertu dagoela esan digu. Beraz, furgoneta hartu eta bagoaz bertara. Jajaj ilusioak gu beste behin. Hemen “gertu” esatean, ez da guretzat “gertu”. 40 km autopistan zehar! Denda 21:00etan itxiko dute eta bidean goazela deitu egin behar izan diegu pixkat itxoiteko. Dena azken unean, jajaj badirudi bira honetan horrela egingo dugula dena! Dendara iritsi gara, azken unean. Behar ditugun gauza asko topatu ditugu eta gaitzerdi. Kuriosoa da, denda hauetan, sartu eta berehala datorkizu jator saltzailea. Aurkeztu eta asko laguntzen dizu. Gaur 5 langile izan ditugu gainean. Erosketa kontua ematean konturatu gara hori zergatik den. Zergatik denek beren izena esateari horrenbesteko garrantzia ematen dion. Hantxe hasi dira bostak salmentek bakoitzari ekartzen dion dirua kalkulatzen. Denda hauetan soldata txiki bat dute, eta gero, saltzen duten gauza bakoitzeko portzentaia bat irabazten dute. Jajaja GOD BLESS UNITED STATES OF AMERICA.

Oso berandu da. Goizeko 12tatik ia furgonetatik atera gabe gaude eta leher eginda. Baina Marianaren urtebetetzea da eta ospatu beharra dugu. Gau batea ezagutu eta furgonetaren papeleo dena egin digu, asegurua trapitxeatu digu, furgoneta bere izenean jarri digu, telefono mugikor bat lortu digu, instrumentuak lortu dizkigu eta hala ere gu aguantatzeko pazientzia du!! Santa mariana gure aingeru guardakoa! Gainera, zein txikia den mundua, berarekin hizketan eta bere Venezuelako lagun bat gure lagun handia da! En fin, bizitzaren kontuak!!

Afari eder baten ostean, gure lagunengatik agurtu eta abuztu bukaerarako egin dugu zita. Bira amaieran elkartuko gara berriz. Aspaldiko lagunak garela dirudi. Konfiantza handia eman digu lehen momentutik eta asko ikasi dugu gure lagun hauengatik. Zoragarria da kanpoan zaudenean horrelako jendea topatzea. Inongo aurreiritzirik gabe laguntzen duen jendea. Guk, ikasi, eta gure etxean gauza bera egiten jarraitzea besterik ez zaigu geratzen. Santa Mariana gure aingeru guardakoa!

One Response to “Humilitate egunerokoa”

  1. disgalerna Says:

    Mesedez Fresen txalekua bota ezazue Hudson hibaira harri bati lotuta……jaja

    Eskuminak

Leave a Reply