Humilitate egunerokoa
Etxean bezala Abuztuak 2, asteartea
Canadiarren zaratek esnatu gaituzte gaur goizean. Ez dugu feeling berezirik izan talde honekin, eta goizean atera duten zarata guztia eta denontzat zegoen gosaria ia osorik jateak ere ez du lagundu (jeje). Baina tira, zer egingo diogu ba…. Egunotan gurekin dabilen lagun batek, gure furgonetak soinu arraroa egiten duela eta aurreko larunbatean jo genuen tokira furgoneta eramateko esan digu. Larunbatean, kotxeen desguaze eta tailer batean jo genuen kontzertua, The Assasinators taldeko kitarjolea bertan bizi baita. Beraien artean hitz egin dutela eta bihar, asteazkena, bertara eramateko plana antolatu digute. Guk, soinu arrarorik ez dugu entzun ere egin, eta hauek dagoeneko mekanikoarekin plana egina dute, aupa zuek (beste behin). Beraz, bihar Seattle bixitatzera egin beharreko plana, gaur egin beharko dugu, beraz, jaiki, soberan geratu diren apurrak jan, eta bagoaz hainbeste atentzio deitzen digun hiri honetara.
Ez dakigu, Jimmy Hendrix, Bruce Lee, Pearl Jam, Consume, … .zergatik izango den… baina hiri honek atentzioa deitzen digu. Fama ona du. Bira osoan zehar azpimarratu izan digute hiri hau bisitatu beharra dagoela. Eta guk, turista tipikoak bezala, bagoaz bertara. Iritsi eta bertako torre tipikora zuzenean (musika denda batetik pasa ostean noski). Garesti iruditu zaigu eta ez gara igo. Beraz, hiritik buelta bat eman dugu. Denbora gehiegi gabe aritu gara, beraz, nahi baino gauza gutxiago ikusi ditugu. 18etarako joan behar dugu Bremertonera, kontzertuko tokira, beraz, alde egin aurretik, Lake view izeneko hilerrira goaz. Bruce Lee-ri bisita egitera. Argazki pare bat eta Bremertonera.
Kuriosoa izan da Bremertonera iritsiera. Egunotan, lagun asko izan dira gure kontzertuetan. Kilometro gutxitan kontzertu asko egin ditugu eta jende asko errepikatzen ari da. Askorekin konfiantza eta dena dugu. Beraz, tokira iritsi , eta ia bertakoak bagina mundu guztiari kasu egiten hasi gara. Jajaj etxekoak dirudigu. Paul eta bere semeetako bat ere bertan daude. Ramon bakarrik etorri da, John txikia etxean geratu da. Baina Paulek notizi ona eman digu, kontzertu ostean bere etxera joango gara lotara. Beraz, hain maite dugun, gure lagun John txikiarekin elkartuko gara berriz! Aufi!!
The Assasinatorsekin jo dugu kontzertua. Ez dira danimarkarrak, hasieran uste genuen bezala. Jeje ea onartu behar dugun arren hasieran bajoi pixkat eman zigula, talde honetakoak biran zehar ezagutu ditugun pertsona magiko horietakoak izan dira (aupa zuek berriz ere!). Kontzertuan ez da jende gehiegi elkartu gaurkoan. Asteartea da ere, jeje guri egunero asteburua dela iruditu arren. Ederra da kontzertuan jende asko ezagutzea, bata eta bestearekin hitz egiteko aukera izatea. Etxean bezala sentitu gara. Telebista batekoak ere etorri dira kontzertua grabatzera. Bukatzean, gauzak jaso eta Paulen etxera goaz. Gure etxera itzultzea bezala izan da. Etxetik hain urrun eta etxean bezala.
Seattlen ere babarrunak Abuztuak 3, Asteazkena
Atzo, etxera iritsi ginenerako John txikia lo zegoen. Gaur, gu lotan geundela jaiki da eta zarata egiten hasi da gu esnatzeko asmoarekin. Aitak, ixilik ibiltzeko esan dion arren, esnatu gaitu. Guk pozik hartu dugu. “Get Down” oihuarekin erantzun diogu eta irriparrea atera zaio. Gustora hartu du gure itzulera. Kanpoan egon garen egunterdian aitari ea berriz etorriko ginen galdezka aritu omen da. Ilusio berezia egin digu eta goiza berarekin jolasean pasa dugu. Bera eta Ramon, Paulen semeekin. Dena den, gaurko plana mekanikora joatea da, furgonetari guk antzeman ez diogun zarata hori begiratzera.
Mekanikoa, atzo kontzertuan zegoen mekanikoa. Bere bi semeekin kontzertua ikusten egon zen. Larunbatean izan ginen hemen bertan jotzen, beraz, gaur ere etxean bezala. Furgonetarekin kilometro egitea nahikoa izan du mekanikoak zer duen asmatzeko. Gurpilen atzeko ejeak olioa galtzen du. Arazoa, ez da handia, guztiz lehortzera iristen ez den bitartean. Zentzu horretan oso gutxi galtzen digu beraz, oraingoz salbu gara. Gutxiago galtzeko pieza bat aldatu eta tartean behin pieza horretako olioa kontrolatu beharko dugu (“ameriketara joan nitzan, mekanika ideiarik gabe, handik etorri nitzan maitia ia mekaniko! Jejeje)
Bertako lanak bukatu eta bagoaz presaka Seattle-ra. Ferryan joan nahi genuen ibilbidea aldatzeko baina ordutegi arazoak medio, errepidez goaz. Allan-ek, bere etxean hartu gaitu. Barbakoa begetarianoa prest du guretzat eta asko eskertu dugu ongietorria. Goxoak benetan babarrunekin egindako hanburgesak. Kontzertuko aretoa ere, etxetik gertu dago bera, tita iritsi gara. 5 taldek jo dugu gaurkoan, 4 biran geundenak eta bestea etxekoak. Antolaketa oso txukuna, azpiegitura ona, ordutegi puntuala, soinu teknikariak ere fundamentuarekin,… Gustora aritu gara. Azkenak izan gara jotzen, eta ohikoa den bezala beste taldeetako askok jo eta beste inor ikusi gabe alde egin dute. Kuriosoa egiten zaigu hau. Ikusleak zorionez, geratu dira, eta gustura egon direla iruditzen zaigu. Kontzertu ederra eta bizia eman dugu.
Bukatzeko, ohikoa den bezala bagoaz antolatzailearen etxera, lagun batzuekin. Bertan, beti bezala, musika jarri digute eguna kontu kontari agurtzeko. Gaur suaren ondoan, eta soinu banda bezala: Bap, Monstruacion, Rip,… Spanish hc deitu dion arren, gustura hartu dugu keinua.