Urretxu-Zumarragako Gaztetxean ospatzen den Kroketa Fest jaialdia ospatuko da larunbat honetan. Bertan, Zarauzko Humilitate eta Erantzun taldeez gain, Zaragozako Warsong taldeak ere joko du. Kontzertua gaueko 21:30etan hasiko da baina hau baino lehenago irratsaio berezi bat egingo dute ZaratataraZ irratsaioko lagunek, arratsaldeko 19:00etan.

Estatu Batuetan bi hilabete biran egon ostean, derrigorrez ekarri behar genituen Humilitatekoak. Gaurko eguna aprobetxatuko dugu beraien biraren inguruan taldekideekin hitzegiteko, ea zer kontatzen diguten.

Gogoratu, zaratarekin zita duzuela, gaur, asteartea, gaueko 21:30etatik aurrera eta Zarautzen ez bazaudete, internet bidez ere entzun dezakezuela, beti ere HEMEN klik eginaz.

Atzo Humilitatekoekin egin genuen irratsaioaren playlista HEMEN duzue. Irratsaioa berriz podcastean:

Astebukaera honetan ere gure taldeek zenbait kontzertu emango dituzte inguruan. Hasteko, larunbat honetan, Urriaren 15ean, Beasaingo Gaztetxean egongo den kontzertuaz mintzatuko gara, Bertan, eta Gaztetxearen urteurrenaren barruan, Erniako hirukotea edukiko dugu zarata egiten, Mantala No!, Hell beer boys, The last strength eta Nerviosah-rekin batera.

Honez gain, Hilkar eta Humilitatekoek ere Donibane-Ziburuko Gaztetxean joko dute egun berean. Egun honetako kartela ez dugunez, hemen Humilitatekoen bideo “bikain” bat.

Uda honetan biran egon diren Diskoiraa eta Humilitate taldeak Zarauzko Arrano Tabernan joko dute Urriaren 11ean, asteartean. Kontzertua gaueko 22:30etan hasiko da.

Etxetik irailak 19, astelehena

Gaur, ez gara goizeko ordu txikietan jaiki, gune turistikoren bat ikusteko helburuarekin. Gaur, ez dugu jaiki eta ordenagailua begiratu, tokatzen den kontzertuko ordutegiak begiratzeko, ez eta helmugatzat dugun hiriko disko denden helbiderik topatzeko ere. Gaur, ez dugu emailik idatzi behar izan, oraindik ere libre geratzen zaizkigun egunetan kontzertuak topatzen saiatzeko. Gaur, ez dugu inorekin agurtzerakoan taldeko argazki eder bat atera behar izan. Ez dugu furgoneta kargatu eta gps-a piztu beharrik izan. Gaur iada ez gaude biran. Iada ez gaude Estatu Batuetan. Etxean iada. Etxetik. Lasaitasunetik. Bira amaitu eta egun batzuk ematen duten distantziatik idatziko dut eguneroko honen azken kapitulua.

Baten batek pentsatuko zuen, “hauek iritsi ote dira etxera edo NY-n geratu dira betiko?” (hau, suposatuz, egunerokoa inork irakurtzen duela eta gure falta edo somatu duenen bat dagoela). Bai, iritsi ginen etxera. Duela aste pare bat. Sanu iritsi ere. Hurakana eta hainbat kontu zirela aste bat bidaia atzeratu arren, inongo arazorik gabe egin genuen etxerako buelta. Normalean, errezagoa izaten omen da etxerako buelta. Bidea ezagutzen duzulako iada agian. Guri ere erraz egin zitzaigun etxerako buelta. New York-eko JFK aireportuan genuen etxera ekarri behar zigun hegazkinarekin zita. Milaka trasto genituela eta beldur ginen, bulto bakoitza ordaintzea edo egingo zigutenarena. Baina goraino bete genuen taxi-a agurtu eta maletak fakturatzera joatean jarri ziguten arazo bakarra gainean bi gauza soilik eraman ahal genituela da. Beraz, pena handiz, gitarra bat maletekin fakturatu behar izan nuen (gaizki tratatuko zutela jakinda… eta hegazkineko presioak mastilari kalterik egingo ez zion esperantzan). Ordu askoko bidaia izan zen. Gauez egitea ederra da lokartzea lortzen baduzu, gainontzean, oso luze egin daiteke bidaia. Gainera, ordu aldaketarekin goizaldera iristsi ginen Suitzara, beraz, nekagarria izan zen lo hartzea lortu etzutenentzat. Handik, bartzelonara, eta bartzelonan furgoneta hartu eta etxera. Hainbeste ordu bidaiatzen egon ostean, Bartzelonatik etxerako furgonetako bidaia oso gogorra egingo zitzaigula uste genuen arren, tita egin genuen bidea. Iada buruz ezagutzen dugu ibilbide hau eta bi hilabeteetan hainbeste gidatu ostean… zer dira ba 600 km gehiago.

Nire lagun batek dio, bidaia guztien gauzarik ederrena, etxera itzultzea dela. Etxera, ingurukoena, norbere txokora. Egia esan behar bada, ez dakit bidaiko gauzarik onena izan zen ala ez, (ez gauza guztiak konparatzearen zaletua) baina onartu behar da ederra izan zela etxera itzulera hau. Hainbeste denboran oroitu garen ingurukoengana itzuli eta egindako harrera goxoa zoragarria izan zen. Eta eskertzekoa gure itzulera hainbeste goxatu zuten guztien jarrera. Aupa zuek!!

Beraz, epilogoa idaztea falta zen. Azken kapitulua. Berez, azkena izan nahi zuen kapituluak ez zuen plazer hura izan, eta orain honi tokatu zaio plazerra (edo zigorra agian?). Egun batzuetako distantzia hartzea erabaki nuen honetarako. Distantziak, gauzak, beste modu batera ikusi arazten dizkigulako. Ez errealago, ez eta irrealago, ezberdin. Eta agur hau ere horrelaxe idatzi nahi nuen, distantziatik. Biran zehar, egunerokoa, gauez eta oso nekatuta nengoen momentutan idatzi behar izan dut. Begiak irekita mantentzeko lanak nituen unetan askotan. Ohera joateko presak behartuta gehienetan. Egindako lanarekin oso gustura sentitzen naiz. Beste bira askotan saiatu izan gara egunerokoa idazten eta inoiz ez dugu bira amaiera arte bukatzea lortu. Birak erdizka ditugu orain arteko egunerokoetan. Honetan aldiz, azken kapitulura iristea lortu dugu eta horrek satisfazio handia sortzen dit. Idatzitakoa hobea izan zitekeenaren sentsazioa ere badut. Seguraski, denbora gehiagoz, patxada gehiagoz eta hain nekatua ez nintzen momentuetan gusturago idatziko nuke. Baina, bizitzan, ezin dira gauzak beti nahi diren bezala egin. Egoeretara moldatu beharra dago eta horrelaxe eskatzen zuen momentuak. Bizitakoa oraindik ere irentsi gabe eta ia begiak irekita mantendu ezinik idatzi beharra zegoen, egunerokotasuna mantendu ahal izateko. Eta hori behintzat lortu dugu (aupa gu!! Ze ostia!! Jeje)

Bira zoragarri baten azken kapitulua dugu. Sekulako momentuak bizi izan ditugun biraren azken lerroak. Mila abentura eta anekdota geratu dira bidean, beste mila, gure ahotatik entzun ahalko dituzue, barra baten izkinan kontzertu baten osteko gau luzeetan. Mila abentura bizi osorako gurekin geratuko direnak. Bizi osorako iraungo diguten ikaspenak eta bizi osoan ahaztu ezingo ditugun lagunak. Inoiz, espero dut, berriz bidean topatuko ditugun lagunak. Gure etxeko ateak ireki eta janari goxoa prestatuko diegun lagunak. Eta guzti honekin batera, nola ez, oraindik ere gehiago elkartu garen familiatxoa. Hamaika barre, negar, besarkada, eztabaida, haserre, urduritasun, kezka eta mila momentu on elkarbanatu ditugun familiatxoa. Bira honetan, espero genuen bezala, une oso onak eta une zailak nahastu dira. Eta distantziatik begira irribarre harro bat ateratzen zait gutaz. Momenturik zailenei nola aurre egin diegunaz harrotasuna sentitzen dut. Gauzak hitz eginez nola konpondu ditugunaren harrotasuna. Eta honek betirako konplizitatea ekartzen digu bostoi. Betirako gordeko dugu hau eta betirako lotuko gaitu honek. Geure buruaz harro egotea ere gauza handia delako askotan. Izen asko komentatu izan ditut bi hilabete eta erdi honetan. Eta azken lerroak, nola ez, bidai luze bezain eder honetan ondoan izan diren hauei eskaini nahiko nizkieke. Azken kapitulua izango zela sinetsia zuen kapitulu honi ez diogulako plazer hori emango. Bidai hau hemen bukatzen da… eta orain hementxe gaude, bidai guztiak amaitzen diren hasiera honetan. Beste bidai bat hasteko prest, beste eguneroko bat hasteko prest. Bihotz bihotzez, gaurkoa zuentzat doa: Fres, Murray, Arrona eta Albixu! Aupa zuek.

Hurrengo kapitulua (zuen laguntzarekin) Orion idatziko dugu. Larunbat honetan, gazte festetan, goizeko 3ak aldera, gaztetxean, erreka ondoan, izerditan berriz ere. Eskerrik asko hor egon zaren denoi (enteratu naiz eta batzuk izan zaretela) eta hurrengo kapituluan elkar ikusiko gara. Hurrengo helmuga: ORIO.

Atzo kontu kontari ari ginela furgonetan lo hartu nuen, eta bertan esnatu naiz gaur goizean ere. Ia 12 orduko loa egin dugu gaurkoan. Nabaria da nekea badugula eta aukera dugun egunetan lo ederki egiten dugula! Gaur 3 orduko bidea besterik ez dugu beraz, lasai hartu dugu.

Columbus-era goaz gaurkoan. Bertan, beste hiru talderekin jotzen dugu. Nola ez, bidean, kontzertuko tokira iritsi aurretik, antolatzaileari mezu bat bidali diogu ea diska dendarik gomendatzen digun galdetuz. Helbide bat eman digu eta bertara joan gara. Diska batzuk erosi ostean kontzertua emango den etxera goaz, Legion Of Doom. Gure bartzelonako lagun baten laguna topatu dugu bertan, Ana, mexikarra. Taldeentzat diseñuak eta marrazkiak egiten ditu eta orain bertan bizi da. Kontzertu asko egiten dituzte etxe honetan eta pinta ona du gaurkoak. Sekulako beroa egiten du kanpoan, eta kontzertua izango den etxeko sotanoan, oraindik ere bero gehiago egiten du. Ederra baina gogorra izango da gaurkoa! Jeje. Taldeak gerturatzen hasi dira eta batzuekin hizketan, zarautzen jo zutela ohartu gara. Gu, iada, ez gara beraien aurpegiez gogoratzen baina kuriosoa da, munduko beste puntan, gure etxean jotzen aritutako jendea topatzea. Gau osoan zehar edaririk ordaindu ez zutela eta flipatzen ari zen oraindik.

Afaldu eta orduak aurrera joan arren, ez da jenderik gerturatzen ari kontzertura. Lehen taldeetako kideez gain oso jende gutxi gerturatu da. Eta guk ere horrelaxe jo dugu. 3.enak izan gara jotzen eta kontzertu nahiko tristea izan da. Dena den, kontzertuaren ostean, Zarautzen jotzen aritu ziren taldekideekin beste taberna batera joan gara. Bertan, kontzertua dago eta sekulako saioa gozatu ahal izan dugu. Espero eta ezagutu gabe Grand Father taldea ikusi dugu. Hori da hori zuzenekoa! Bikaina benetan! Billarrera partida batzuk jolasten eta palomitak jaten amaitu dugu gaua. Bihar Cleveland-era!

Zorokuadrila Abuztuak 19, Ostirala

Lanean esnatu gara gara gaurkoan. Bueno, lanerako. Ordenagailuan, eta internetez, taldeko hainbat gauza egiteko ditugu eta horiek egiteko esnatu gara. Anak, kafea egin digun bitartean, birako eta biratik bueltarako ditugun hainbat lantxo aurreratu ditugu. Clevelandera ez dugu bidai luzea (zoragarria da egun batzuetan jarraian km gutxi izatea! Jeje gaizki ohituko gara!). Cleveland-era goaz, baina noski, aurrez, atzo Columbus-en ikusi gabe utzi genuen diska denda bat ikustera goaz (gauza gutxi topatu dugu hemen).

Ez dakigu zer topatuko dugun gaur Cleveland-en. Kontzertua antolatzeko eskatu genionak ez zuen kontzertua antolatu nahi. Azkenean, bere lagun baten taldeari antolatu beharra ziola eta sartu zigun guri kartelean. Lotako eta jatekorik ez digu ematen, beraz, auskalo zer topatuko dugun. Iritsi eta berehala aurkeztu zaigu handik bueltaka dabilen gazte bat. Gure kontaktuagatik galdetu diogu eta beranduago etorriko dela esan digu, bitartean, lasai zerbait edateko eta ongi etorriak garela. Wishky-a eskaini digu edateko. Inor ez gara edatera hausartu! (jeje). Zerbeza batzuk erostera lagundu digu ondoko gasolindegira eta inorekin arazorik badugu berak babestuko digula esan digu. Ero pinta duen arren, tipo ona dugu ezagutu berri dugun Jimmy.

Skate pista bat ere badute gaurko kontzertu areto ondoan. Lagun batzuk bizi dira goian eta behean oso narratza duten kontzertu gela handi xamar bat dute. Txukuntasuna ez da estatu batuarren ezaugarrietako bat (ez guk ezagutu ditugunena behintzat! Jeje). Kontzertua antolatzen ez dago inor zehatzik. Ordenik ez dago eta bakoitzak nahi duena egin ahal duela dirudi. Guk, badaezpada, 2. jo nahi dugula esan diegu. Ez dugu nahi kontzertua izugarri luzatzerik. Nahi duguna egiteko esan digute, beraz, lehenak amaitu ostean, gure txanda iritsi da. Ez dago soinuaren arduradunik, altaboz batek bakarrik egiten du. Beraz, hasi aurretik denak txukun jarri behar izan dugu. Gure gustura jartzean ekin diogu saioari. Kontzertua kuriosoa izan da. Dena den, lehen lerroetan sekulako hutsunea sortu da. Pogo bortitzegia dantzatzen zuten 3-4 kakanarruren erruarengatik jendea atzera bota da eta horrek kontzertua hoztu du. Jendea gustura zegoen arren, astakilo horiengatik, eszenatokia eta jendearen artean tartea handiegia geratu da. Gure kontzertuaren ondorengo taldeetan hasi da zoramena. Aulkiak hegan, koltxoiak, odola,…. Sekulako gerra montatu da kontzertuan. Ez dugu oso ondo ulertzen kontzertuaz gozatzeko modu hau, baina tira, beraiei gustatzen zaiela dirudi eta gaitzerdi.

Lotako tokirik ezean, bideko motel batean lo egitea erabaki dugu. Kontzertuko tokitik ateratzean, gaztetxoak gerturatu zaizkigu kontzertua asko gustatu zaiela esaten, guztiz mozkorturik zeuden haietako batzuk. Bata furgoneta gainean, bestea ipurdia erakusten… xelebrea beste behin gaurko despedida. Eta horrelako agurraren ostean bideari ekin diogu, furgonetak zarata berezia egiten zuela ohartu garen arte. Bat-batean, furgonetako temperatura izugarri igo dela ohartu gara eta bide bazterrean geratu behar izan dugu. Pixkat aztertu ostean, furgonetak ez izozteko likidoa eta ura galtzen duela ohartu gara, beraz, radiadorea berotu egiten da. Ahal dugun moduan motelera iritsi eta lotara goaz, bihar goizean goiz tailerrera joateko planarekin.

Bira amaitzen eta abentura hasten Abuztuak 20 Larunbata

Goizeko zortzietan, gosaldu, eta tailer baten bila abiatu gara. Furgonetaren egoeraz, eta birako azken 3 kontzertuen kezkarekin, bagoaz topatu dugun lehen tailerrera. Radiadoreak konpontzen dituzten bat topatu dugu lehen (hoixe behar dugu), baina itxita dago, beraz, beste batera joan beharko gara. Bigarrena ere itxita, hirugarrenak 24 orduko emergentzi zerbitzua duen arren, gurpilak bakarrik aldatzen ditu. Azkenean, laugarrena topatu dugu irekita. Furgonetak ezin ditu kilometro asko egin eta minutu gutxiro gelditu beharra dugu ura botatzera. Baina 4.ean ere ezin konpondu. Lan asko dutela eta… beste batera bidali gaituzte. Baina oraingoan gruaz joan behar izan gara. Honek, konponduko digula esan digu, baina 1000 dolarren truke. Uraren bonba aldatu behar duela eta horretarako 7 orduko lana duela motor guztia desmontatzeko. Sekulako kolpea izan da hau guretzat. Bira bukatzeko oso gutxi falta zaigunean hau gertatzea tristea da (lehenago gertatu izana tristeago izango zen arren), beraz, aukera guztiak aztertzen hasi gara.

Orduak pasa ditugu aukera ezberdinak aztertzen. Batzuk saiatu eta ez dira suertatu. Aurreko urtean, Europako biran, Italian furgoneta puskatu eta birako kontzertu osoak galdu genituen eta antzeko sentsazioak etorri zaizkigu momentutan. Baina iraganeko mamuei kaña eman behar zaie eta dei asko eta buelta askoren ostean, aurrera egitea lortu dugu! Buffalo eta Pitsburg-en ditugun kontzertuetarako kotxe bat alkilatu, ondoren furgoneta saltzen saiatu eta beste furgoneta batekin egingo dugu New York-erako bidaia. Garestiago aterako zaigun arren, kontzertu denak ematea lortuko dugu. Beraz, aurrera jarraitzen dugu! Humilitatek eta birak aurrera darrai.

Pittsburg-era, berandu, baina iritsi gara. Kotxean kitarrak bakarrik sartu ahal izan ditugu beraz, bertakoek utziko dizkigute gauza guztiak. Dena gaizki atera zaigula zirudien egun honetan, gauzak aldatzen hasi dira. Areto eder batean dugu kontzertua eta Riki, antolatzailea, eta bere lagunak, sekulako lagunak egin ditugu. Kontzertuan jende piloa elkartu da. Kontzertu oso ona eman dugu eta jendeari ikaragarri gustatu zaio. CD asko saldu ditugu eta gainera biharko kontzertu bat lortu dugu! Errazena, bidean geratu, eta birako azken kontzertu hauek ahaztu eta furgonetaz kezkatzea zen arren, bide zailak, emaitza bikainak eman dizkigu. Biderik errazenak iada ezagutzen duzunera eramaten zaitu eta gustura gaude hartutako erabakiaz. Rikiren etxean kontu kontari agurtu dugu eguna. Irripartsu eta gustura.

Riki handia Abuztuak 21, igandea

Sekulako laguna egin dugu Riki. Pancake taldearekin izan zen zarautzen jotzen. Atzo, Plastered Bastard, bere beste taldearekin jo genuen eta sekulako arrera egin digu bere etxean. Maitasun handiarekin zaindu gaitu. Asko eskertzen da bidean horrelako lagunak topatzea. Gainera, gaur, kontzerturik ez genuen, eta berak bere taldearekin zuen kontzertuan sartzea lortu digu. Aupa hi rediox!

Eguna lasai pasa dugu bere etxean, buruhauste guztien ostean deskantsu pixkat merezi genuen. Dena den, furgonetarekin zer egingo dugunaren kezka gainetik kendu ezinean gabiltza.

Pitsburg ezagutzen dugula esateko, erdigunera ere gerturatu gara, osteratxo bat egin dugu eta zer topatuko kaleetan eta Batman pelikularen azken bertsioaren grabaketa ikusi dugu. Batmobil eta guzti.

Areto handi bat duen taberna batean dugu gaur kontzertua. Iritsi eta tokiaren handitasunak harritu gaitu. Texas-ko talde “ezagun” batekin joko dugu, Krum Burms. Jende askok ezagutzen omen du taldea eta jendea gerturatzea espero dute. Dena den, ezin ahaztu, igandea dela. Iada, gustua hartu diogun, billarrean jolasten jardun gara pixkat. Lehen taldea hasi denean aho bete hortz geratu gara. Virginiatik zetorren bikotea bat hasi da kontzertuarekin. Distortsio eta efektu bereziz zikindutako gitarra akustiko bat eta base programatu batzuek nahasten zituzten. Oso arraroa izateaz gain, ez zaigu batere gustatu. Ondoren Plastered Bastard-ek kontzertu bikaina eman du beste behin. Guk, agian, birako kontzerturik exkaxena eman dugu. Utzi diguten materiala dela eta oso arraro sentitu gara denok eta ez dugu bat ere gozatu. Texasko taldeataz ere gehiago espero genuen. Thrash gehiago izango zutela uste genuen baina nahiko musika monotonoa egiten zuten. Pertsonalitate gutxikoa bezala. Azkenean, Rikiren etxera joan gara berriz. Bihar, goizeko 8etan jaikiko gara Niagarako kataratak ikustera, eta hala ere, goizeko 5ak arte egon gara kontu kontari. Handia benetan Riki!

Niagara Abuztuak 22, astelehena

Buffalon dugu kontzertua eta Niagarako ur jauzi ezagunak ondoan daudela aprobetxatuz, bertara gerturatu gara goizean goiz. Atzo esan ziguten espero baino txikiagoak irudituko zitzaizkigula ur jauziak. Egia esan, ez zaizkigu hain txikiak iruditu, baina naturaz inguratuta espero genituen eta inguruan sortu duten hiria eta turismo azpiegitura ez zaigu batere gustatu.

Buffalon, txinatar buffet batean bazkaldu dugu (bai, beste behin), eta postrea jaten ari ginela, ondoan genuen gizon batek, zein hizkuntza hitz egiten genuen galdetu digu. Euskaldunak garela azaldu eta bere aitona galiziarra zela esan digu. Honen ostean, gure bazkaria, berak ordainduko zuela esan eta postrea alaitu digu (behin esan diogu ez zegoela ordaintzeko beharrik, bigarrenean iada onartu dugu, jeje)

Sekulako jendetza elkartu da kontzertuko etxe kanpoan kontzertua hasi aurretik. Astelehena da eta hau harrigarria da. Weekend Nachos-ekin jotzen dugu. Relapse disketxearekin ateratzen dute eta espero genuen jende pixkat elkartzea. Baina ez horrenbeste. Urrian Etengabeko Zarata, Donostiko zarata jaialdian, parte hartzen dute eta beraiek ikusteko irrikaz gaude. Beraien bidez lortu dugu kontzertu hau eta gu izan gara gaurkoan kontzertua irekitzen arduradunak. Kontzertu bikaina eman dugu gainera. Atzokoa eta gero eskertzen da horrelako saio bat. Ondoren, gainontzeko taldeak ikusten egon gara. Weekend Nachos izan da gehien gustatu zaiguna. Sekulako eromena sortu dute jendearen artean. Zaila zen jendartean egotea kolperik jaso gabe. Beraien dirutik ere apur bat eman digute bideari ekiteko eta horrelako keinuek asko esaten dute beraiei buruz. Urrian, larratxoko kultur etxean izango dira, beraz, ez galdu zuzenean ikusteko aukera.

Oporretara Abuztuak 24, asteartea

Goizeko 6ak dira iratzargailuak esnatu gaituenean. Ohiora itzuli behar dugu. Alokatutako autoa itzuli, furgoneta bat alokatu Clevelanden, furgoneta izorratuta dugun tokira joan. Furgonetan dugun materialaren zati bat musika denda batean saldu, furgonetara itzuli, hau saldu, gainontzeko gauzak hartu, eta Brooklyn-en egon beharra dugu 23ak aurretik. Egun luzea dugu aurretik, beraz, egurra!

Autoa utzi eta furgoneta alokatzeko arazoak izan ditugu. Daudenak txikiegiak dira eta gauzak eramateko tokiz oso justu ibiliko gara. Denbora aurrera doa, baina, azkenean topatu dugu balioko digun bat. Uste baina garestiago, baina topatu dugu. Materiala saltzea ere lortu dugu. Nahi baino merkeago, baina tira, gainetik kendu dugu. Furgoneta saltzean hasi dira arazoak. Zorionekoak izan gara, izorratu zaigun tailerrekoak erosi nahi digulako (noski, konponketa txiki batekin furgoneta berria du gizonak). Baina gure egoera ezagutzen du eta badaki azkar saltzeko beharra dugula, beraz, huskeria bat eskaini digu furgonetagatik. Onartu besterik ez zaigu geratzen beraz, aurrera. Papeleoak egitean ere gauzak aldrebestu dira, uste baina zailagoa da, eta New Jersey-ra joan beharko dugu bihar papeleo kontu batzuk egitera. Denborak aurrera egiten jarraitzen du. Azkenean, lortu dugu bideari ekitea. Nahi baino 4 ordu beranduago baina bagoaz. 700 km aurretik. New Yorkera iristeko. Geldialdirik egiteko aukerarik gabe. Baina, gauzak konfiantzaz eta umorez egitean, lortu egiten dira, eta 23etako Brooklyn-en gaude. Bira egiteko utzi ziguten bateria eta baxuaren pantalla itzultzeko orduan!

Ondoren, furgoneta ustera joan gara JFK aireportura, eta handik metroan etxera. Manhattango etxera. Goizeko 3an dira. Esnatu garenetik 21 ordu pasa dira. Erlojuaren kontra egin ditugun 21 ordu. Kezka, buru hauste eta historio pila bat bitarteko. Abentura. Baina, txukun egin ditugu gauzak eta gure artean umore ona mantendu dugu (ez da gutxi!! Aupa gu!!). Dena den, oraindik ere azken pausu bat geratzen da bira ixteko. Bihar, goizean, New Jersey-ra joan beharra dugu papeleoekin bukatzeko, eta orduan 3 egunetako oporrak hasiko ditugu. Etxera itzuli aurretik New York-en izango ditugun oporrak. Eta hegaldia hartu aurreko gauean despedida kontzertua. 49.ena. Ez dugu lortu 50 kontzertu ematea (jeje). Baina bi hilabeteetan 49 ez da makala gero! Benetan gustura gaude egindakoarekin. Sekulakoa izan dela uste dugu. Baina, hau ere, denborarekin baloratzen ikasiko dugu. Orain, biharko papeleoa bukatzea dugu buruan, eta pare bat egunez, NY-n oporrez gozatzea!

Ezin guztiz bukatu Abuztuak 25, asteazkena

Esanda bezala, gaur papeleo guztiekin bukatu nahi dugu. Eta helburu horrekin esnatu, dutxatu eta atera gara New Jersey aldera. Bertan elkartu gara Marianarekin. Bira hasieran azaldu genizuen zein zen Mariana. Kasualitatez ezagutu genuen lagun venezolarra. Kotxeko paper guztiak eta asegurua egiten lagundu ziguna. Ezin da azaldu neska honek gugatik egin duena. Aseguru etxe batean lan egiten du eta bere izenean jarri zuen furgoneta eta aseguru faltsu bat egin zigun. Bidean, zerbait pasa eskero, bera izango zen marroia jango zuena, eta hala ere guri laguntzera animatu zen. Eta oraindik hemen dago guri laguntzen. Diska oso bat egingo diogula esan diogu. Hori eta gehiago ere merezi du gure Marianak!

Munduko toki guztietan bezala, hemen ere, burokrazia ez da erraza. Berehala esan digute egin nahi duguna egiteko papel batzuk falta direla. Baina berriz, Mariana gure aingeru guardakoa atera da. Furgoneta erosi genion Lituaniarrari deitu, orain furgoneta erosi nahi digunari deitu eta dena bere gain usteko esan digu. Egun hauez gozatu eta lasai joateko etxera, bera arduratuko dela denataz. Eta gainera larunbaterako despedida kontzertua topatu digu New Jersey-n…. Eskerrak datorren urtean Euskal Herrira bisitan etorri nahi duen eta orduan berak eman digun laguntza guztia itzuli ahalko diogun!!

Beraz, orain pare bat egun NYetaz gozatzea geratzen da. 100% oporrak! Beraz, oraingoz hemen bukatzen da egunerokoa. Azken kontzertua eta hegaldiaren ostean agur ofiziala izango den arren. Egun batzuetarako deskantsua dugu orain (bi egun besteri ez , baina tira… jeje). Hoixe ba, azken kapitulua iritsi bitartean, muxu bana danoi!

Baten faltan, BI! Abuztuak 12, ostirala

Kontzerturik gabe esnatu gara Ryan-en etxean. Presa handirik gabe eta lasai xamar. Ryan, atzo Maritime-n kontzertua antolatu ziguna eta etxeko nagusia, bueltaka dabil. Buelta hauetako batean notizia eman digu: “ei gazteak, Madisoneko taberna batean kontzertua lortu dizuet!”. Sekulako notizia izan da. Kontzerturik ez genuen egun bat zen gaurkoa eta kontzertua lortu dugu Madison hiriko taberna batean.

Ohitura onak ez galtzeko, Appleton agurtu aurretik, bertako musika denda bat bisitatu dugu. Diska batzuk erosi (hegazkinean diska guzti hauek nola itzuliko ditugun ez gara pentsatzen jarri oraindik… egingo dugu zer edo zer), eta Madison aldera goaz. Bertan, Earwax records-era joan nahi dugu. Diskak begiratzen ari ginela, gu aritutako taldeen diskak ere topatu ditugu: Erantzun, Trigger Travis,… ilusioa egiten du munduko beste puntan norbere diskak ikustea (saldu ez direnaren seinalea izan arren, jejej). Euria ere hasi du, beraz, tabernara goaz zuzenean. Bertan harrera bikaina egin digu tabernariak. Gaur gauean jo behar dugun taldea garen galdetu eta zerbeza atera digu. Gaur bertan komentatu diotela kontzertuaren kontua eta gu bakarrik arituko garela jotzen esan digu. Ez dakiela jende gehiegi etorriko den etab… kontzerturik gabeko egun batean, ordu batzuk lehenago kontzertua antolatzera animatzearekin nahiko egin du berak, eta guk bihotzez eskertzen diogu. Dena prest utzi eta kontzertua hasteko zain geratu gara, kontu kontari, beisball-a ikusten. Gustoa hartzen hasi gara kirol honi.

Nick, kontzertuaren berri tabernari eman diona ere etorri da. Guri buruz gauza onak entzun dituela esan digu eta gustura animatu dela guri kontzertua antolatzera. Pena dela azken unean antolatu izana eta ez dakiela jende gehiegi etorriko denik. Gaurkoan berdin zaigu zenbat jende etorriko den. Noski, beti nahiago jende asko gerturatzea, gutxi batzuentzat jotzearekin kontentu! Kontzertua hasi aurretik billar partida bat botatzen ari garela Nick etorri da korrika. Madison bertan, beste areto batean kontzertua dagoela eta kontzertu hartako talde batek deitu diola guk bertan jotzea nahi dutela esanez. Guretzako dirua ere bildu dutela esan diote. Taldea zein den galdetu eta, Screaming Chinchin and the pons direla esan digu. Talde honekin, Salt Lake City-n jo genuen. Hirian geundela jakin zutenean, Nick-ekin kontaktuan jarri ziren guk beraiekin jotzeko. Beraz, tita batean jo dugu lehen kontzertua eta oraindik ere izerdi patseta gaudela joan gara bigarren kontzertura. Lehen kontzertuan ez da jende gehiegi egon baina egon direnei asko gustatu zaie gure kontzertua. Batzuk, gurekin datoz bizikleta dendara (bizikleta denda batean da bigarren kontzertua). Iritsi garenean sekulako jendetza topatu dugu. Moderno itxurako jende asko. Asko asko. Gure kideak jotzen ari dira eta gustura hartu dugu beraiek berriz ikustea. Beraiek, Madison bertakoak dira, eta birako azken kontzertua dute. Beraz, beraien ostean, jendeak alde egingo duenaren beldur gara. Sekulako kontzertua eman dute Screamin-ekoek. Jende guztia dantzan eta beraien abesti guztiak abesten jardun dira. Ea gurekin ondo pasatzen duten. Beraz, presaka, inor aldegin aurretik dena prestatu, kalean dauden denei “the show is going to start! Come everybody inside please!” oihukatu eta “one , two , three , four” kaña emateari ekin diogu. Espero ez genuen arren, denak sartu dira barrua eta dantzari ekin diote. Gure gainean sentitu ditugu uneoro, oihuka eta saltaka. Sekulako kontzertua izan da. Harrigarria! Bikaina! Sinestu ezinda bukatu dugu denok. Leher eginda, baina, gustura. Kontzerturik ez genuen egunean, azkenean, baten faltan bi! Eta nolakoa gainera!

Eguna ondo bukatzeko, Shane, Screaming-eko abeslariaren etxera goaz, gaur ezagututako lagun batzuekin, beraiek zerbeza batzuk hartzeko asmoz. Gu ordea, 5.minutuan lokartu gara.

Chicagoko Elizan Abuztuak 13, Larunbata

Gaur Chicagora goaz. Bira osoan zehar atentzioa deitzen digun hiri horietakoa da Chicago. Ez dakigu, Michael Jordan, Los Crudos,… zergatik izango den, baina hiri honek energia ona transmititzen digu. Beraz, interes bereziarekin goaz gaurkoan errepidean (gaur ere!)

Indiar auzora joan gara bazkaltzera. Buffet begetariano batean bazkaldu dugu oso ondo jan ere. Handik, Chicago Bulls taldearen kantxara joan gara. Talde honen zaletuak izanak gara taldekide batzuk eta bertan dagoen Michael Jordan handiaren estatua ikusi nahi dugu. Inoiz egon den kirolari onenetarikoa asko gustatzen zaigu eta ilusioa egiten digu Airo Jordan jaunarekin argazkitxoa ateratzeak (bai, turistak gara eta zer! Jeje). Euritan bada ere, atera dugu argazkia Jordan jaunarekin. Downtown aldera joan gara ondoren. Chicago pixkat gehiago ezagutzeko asmoz. Estatu Batuetako eraikin handiena dago bertan. Hirugarren hiririk handiena da eta erdigunea handia den arren, oso txukuna iruditu zaigu. Orain arte ikusi ditugun hiriekin alderatuta, oso garbia da. Erreka ere pasatzen da erditik eta oso polita iruditu zaigu. Hurrena, denbora gehiagorekin etortzeko gogoarekin agurtu dugu erdigunea. Hegoaldera goaz, kontzertuko tokira.

Iristean, First Lutheran Church ikusi dugu. GPS-an sartutako helbidea eta elizako helbidea berberak direla ikusi eta zerbait gaizki dagoelakoan gaude. Baina ez, Show is upstairs, jartzen duen kartel bat ikusitakoan, eliza batean jotzen dugula ikusi dugu. Berehala etorri da Karlos, Shaman Records-eko arduraduna, eta kontzertuko antolatzailea. Sarri antolatzen dituztela kontzertuak bertan esan digu. Beraz, gaurkoan ez dugu pizzeria, takeria, zerbezeria, etxe edo areto batean joko, gaur, bizitzan lehen aldiz, eliza batean joko dugu (jeje).

Jazz talde batek hasi du kontzertua. Musikari bikainak hiru gazteak. Ondoren Minneapolis-eko death metal talde batek jo du, False. Kontzertu bikaina eman dute, sekulako ahotsa du Alli abeslariak. Etxeko talde bat eta ondoren gure txanda iritsi da. Atzoko kontzertuaren ostean, konfiantza handiarekin hasi gara. Jendeari gerturatzeko oihukatu eta abesti azkar batekin ekin diogu. Berehala erantzun du jendeak. Beraiek esaten duten bezala, sekulako “slam”-a sortu da eta kontzertu eroa beste behin. Kariñoa hartzen hasi gara latino hauei! Jeje.

Kontzertua bukatu ostean Phobia ikustera joan nahi genuen. Chicagon jotzen zutelako beste toki batean, baina, azkenean ez digu denborarik eman eta lagun batzuekin Karlos-en etxera joan gara. Chicago iparraldera. Kontu kontari gaua luzatu zaigu gaurkoan. Goizeko 4ak aldera arte egon gara bertan hitz egiten lehenak lotara joan diren arte, gaur, azkenak 6etan erretiratu dira. Bihar, Indianapolis-en jotzen dugu eta 3 ordu bakarrik ditugunez, presarik gabe lo egingo dugu.

Egun beltzak ere badira Abuztuak 14, Igandea

Indianapolisen jotzen dugula eta bidea 3 ordukoa dugularik, presa gabe esnatu gara. 13:00tak dira Fresek esnatu gaituenean. Karlos-ek bazkaria egin nahi digula eta gaurkoan dugun bidea motza izan arren, egin beharra dagoela eta, mugitzen hasteko garaia ere badugu. Atzo, afaltzeko, burrito mexikar-amerikarrak prestatu zizkigun Karlosek. Gaurkoan, %100 janari mexikarra prestau nahi digula esan digu. Batzuk bazkaria presatzen laguntzen, beste batzuk internetez datak errepasatzen… lasai egon gara eguneko sustoa hartu dugun arte. Gaur, Indianapolisen jotzen genuela uste genuen arren, nahastuta gaude, gaur, Nashvillen dugu kotnzertua. 3 orduko bidea izan orde, 8 orduko bidea dugu (geldiunerik egin gabe). Honetaz konturatu garenean, eguardiko 3ak dira. Beraz, ia ezinezkoa dugu kontzertura iristea. Kontzertu antolatzaileari deitu diogu, kontzertua tokiz aldatu eta beranduago bukatu daitekeen areto batean egingo dugula esan eta bideari ekiteko esan digu. Bi aldiz pentsatu gabe, dena jaso eta bagoaz errepidera. 800 kilometro egitera.

Bidean, istripu bat dela eta ia ordubete galdu dugu trafiko ilara batean. Gure kezka handitzen doa. Kontzertua jotzeko aukerak geroz eta txikiagoak dira eta oraindik ere kilometro piloa ditugu egiteko. Beranduxeago etorri da bigarren sustoa. Bat-batean, mugikorreko ordua aldatu zaigu. Ekialderantz goazenez, ordu bete aurreratu da mugikorra. Beraz, uste baino ordu bete beranduago iritsiko gara. Honek iada gure plan guztiak pikutara bidali ditu. Ezinezkoa izango da goizeko 2ak aurretik iristea eta igande batean ezin dugu ordu horretan jo. Antolatzaileei deitu, barkamenak eskatu, eta bidean geratu behar izan dugu. Biharko kontzertuko hiritik nahiko gertu gaude eta alferrik da Nashville-raino jeistea. Triste, eta gure akatsa izan den atsekabearekin, errepide bazterrean moteltxo batean lotan geratu behar izan dugu. 41.ena izango zen kontzertu gabe geratu gara, pena handiz. Baina tira, horrelakoak ere gertatzen dira eta ezingo gara triste jarri. Eutxourrei bat elkarri eta momentuaz gozatzea geratzen da. Bihar, Lexington-en joko dugu… bitartean…. Eutxourrei! Beti! Baina beti eh!

spakizunetan Abuztuak 9, asteartea

Abuztuaren 9a dugu, atzo esan bezala, gaur goizeko 6etan jaiki gara. Rashmore mendia ikustera joan nahi dugu eta ondoren 1000km gidatuko ditugu Minneapolis-era iristeko. Gaur, ez dugu kontzerturik. Arrona abeslariaren urtebetetzea da eta berak gonbidatuta afari eder batekin ospatu nahi dugu.

Eguneko lehen izpiekin esnatu eta bagoaz Keystone-ra. Presidenteen aurpegiak harrian tallatuak egoteagatik ezaguna da mendi hau. Eta sekulako negozioa montatua dute honen inguruan. Kuriosoa da mendialdeko herrixka hau. Kuriosoa ere presidenteen aurpegiena. Ongi eginak daude, dena onartu behar bada. Baina mendi magalean aurpegiak egiteko puskatutako harri denak oraindik ere jaso gabe egotea… ez da oso polita geratzen! Turista tipikoenak bezala argazkiak atera eta bagoaz Minneapolisera. (kuriosoa ere dirua jarri zuten empresa guztien zerrenda aurpegiak ikusten diren miradorearen ondoan. Bakoitzak jarritako diru kopurua eta guzti gainera! Jaja)

1000km uste baino errezago egin ditugu. Jada hilabete eta bi aste goaz egunero gidatzen eta ohitura ere hartu dugu. Hau kamionero kuadrila. Motel batean egingo dugu lo gaur. Iritsi garenean, igerilekuan bainutxo bat, relax pixkat, erropak garbitu, oraindik libre ditugun egunetarako kontzertuak bilatzen jarraitu, batzuk aurkitu, eta bagoaz afaltzera. Gaur oporrak bezala dira guretzat eta Arronaren urtebetetzea ospatzeko gogoz gaude. Minneapolis erdigunera gerturatu gara afaltzera eta afari bikaina egin dugu. 32 urte bete ditu Arronak. Sekulako betekadarekin bukatu dugu denok, ia oinez ibiltzeko gai ez garela… bihotz bihotzez eskerrik asko eta urte askotarako Arrona! ZORIONAK!

Azken unean Abuztuak 10, asteazkena

Presa handirik gabe esnatu gara. Ez dugu, printzipioz kontzerturik. Kontaktu askori esan diegu ea kontzerturik antolatua dagoen eta gu bertara gehitu gaitezkeen, baina oraingoz, ez dugu ezer. Rapid City-n ezagututako lagun bat eta bira osoan zehar ezagututako lagun batzuk ere ari dira beraien kontaktuei deika guri zerbait lortzeko. Beraz, ezer berezirik ez dugu, eta lasai deskantsatuta jaiki gara.

Ohikoa den bezala, diska denda pare bat fitxatuak ditugu Minneapolis-en, baita artista galeria bat ere. Internetez jarraitu izan dugun arte galeria bat. Hantxe aritu gara bueltaka, diska pila erosi ditugu gaurkoan. Lehen diska dendatik atera eta kalean tipo bat etorri zaigu kasu egitera. Ea Humilitate ginen galdetu digu. Myspace-ean ikusi zigula eta Allan eta Haroldo (aurreko egunerokoetan agertu diren pertsonaiak hauek) deitu diotela guri laguntzeko eskatzen. Guretzat janaria erosi eta etxeraka dijoala esan digu. Kontzertua bilatzen saiatzen ari dela ere komentatu digu. Arratsalderako hitzordua egin dugu eta gure turismo bidaiarekin jarraitu dugu. Eta horrelaxe jardun gara egunean zehar, kalean topatu dugun gazteak, Joseph-ek, deitu digun arte. Kontzertua lortu digu “Meduse” aretoan (handia!). Atzo oporretatik etorri eta 4 ordutan kontzertua lortu digu. Lagun guztiei mezuak idazten pasa duela arratsaldea esan digu. Bere etxean afaldu eta aretora goaz.

Somaliako errefuxiatuak bizi diren auzo batean kokatzen da “Meduse”. Modu kolektiboan antolatutako aretoa da. Ia egunero egiten dituzte kontzertuak. Aurreko bi egunetan ere kontzertuak izan dira eta horregatik jendea etortzea zaila izango dela esan digute. Ondoko kalean Madball talde ezagunak jotzen du ere. Baina tira, azken unean lortutako kontzertua izanda bi pertsonentzat jotzea ere ederra da guretzat gaurkoan!

Kontzertura gerturatu direnak, denak, lagunei idazten ari dira. Kontzertua eta Euskal Herriko talde bat dagoela zabaldu dute sms bidez. Brasildar batzuekin joko dugu gaur, Minneapolisen bizi diren Fabela Rise taldearekin. Gure lagunak diren lagunak dira eta mundua zein txikia den ohartu gara. Kontu kontari ari garela, Meduse, jendez betetzen hasi da. Konturatzerako kopuru ederra elkartu eta kontzertua hasi da. Pare bat edo hiru etorri zaizkigu gure Los Angeles-eko bideoa Youtube-n ikusi dutela esanaz eta oso gustoko dutela. Ederra da azken unean kontzertua izango dela ohartu eta halare gure berri bilatzen jardun direla ikustea.

Ez genuen espero, baina azkenean, kontzertua lortu bakarrik ez, sekulako kontzertua atera da. Jendea gu hasteko desiatzen zegoen eta lehen abestietatik dantzan hasi dira. Izerdi asko bota dugu biran, baina gaurkoa, kontzerturik izerditsuenetakoa izango zen. Oso eskertuta gaude. Azken unean horrelako harrera egin eta denek egin duten saiakera eskertzekoa da benetan. Beren poltsikotik ere dirua jarri dute batzuek gure bidairako. Azkenean, Joseph-en etxera goaz, lagun brasildarrak gurekin datoz, hauek parrandako gogoarekin, baina gu, 5.minutuan lokartu gara.

Sagardoaren hiria Abuztuak 11, osteguna

4 ordu besterik ez ditugun arren, 10etan jaiki gara. Zeregin gutxi batzuk ditugu eta Denborarekin ibiltzeko. Gasolina bete eta Appleton aldera goaz. Gasolindegitik atera orduko poliziak geratu gaitu. Gasolinerara sartzean guri begira nabaritu dugu eta ez gaitu harritu egia esan. Ez gara urduri jarri, normalean, horrelakoetan, urduri jartzea ohikoa da. Polizia azken finean polizia baita. Gainera, guk matrikula eta seguro asuntoa nola ahala moldatuak ditugu. Baina gauzak txukun eginak ditugu eta lasai esan diogu “goodmorning” sheriff-ari. Egunonak eman eta ea matrikulen legea nolakoa den ez dakigun galdetu digu. Turista aurpegia jarri eta ingelesa oso ondo ulertzen ez dudanaren aurpegia jarri diot, nongoak garen galdetu, “Spain” erantzun eta barre egin du. Harritu egiten diete hain urrutitik etortzea. Motelago azaldu digu matrikula hori ez dela legala estatu batuetan. Baina hilabete barru bagoazenez ez dugula arazorik izango esan digu. Bertakoek izaten dituzte arazo gehiago. Seguroko papera ere begiratu digu eta dena zuzen dugula eta zorte ona opatu digu. (jaja jakingo balu). Beraz, seguro eta matrikularekin egindako jokaldia dotore atera zaigu! Eskerrak gure lagun venezolarrari.

Appleton, Madison inguruan dagoen hiri txiki bat da. Sagardoa dagoela bertan esan digute. Ez dugu bertako sagardoa dastatzeko gogo berezirik baina tira. Bidaia interesgarria izan da. Judu komunitate bat ikusi dugu bidean, oraindik ere karroan eta aintzinako erropekin ibiltzen dira, Amish-en antzekoak. Egiteko genituen zereginak egin, eta kontzertuko tabernara joan gara. Maritime tabernan joko dugu gaur. Kontzertu asko egiten dituzte bertan. Iritsi eta denbora pasa moduan billar partida bat botatzen ari garela etorri da Ryan, antolatzailea. 3 taldek jo dugu gaurkoan. Batere gustatu etzaigun herriko talde bat, Arizona Drone Throne talde bikaina eta ondoren gu. Kontzertuan ez da jende gehiegirik bildu baina jendeari asko gustatu zaio gure saioa. Kamixeta guztiak saldu ditugu eta iada cd eta kaseteak bakarrik geratzen zaizkigu. 100 kamixeta dagoeneko, ez dago gaizki!

Rapid Cityko sorpresa Abuztuak 8, astelehena

Olioa aldatu behar geniola eta Arrona eta biok jaiki gara besteak oraindik lotan daudelarik. Furgoneta hartu eta olioa aldatzera joan gara. Formula unoko pit stop bat ematen zuen joan garen tailerrak. 6 pertsona zeuden gure furgonetarekin lanean eta 8 minutun aldatu diote olioa eta filtro guztiak! Harrigarria! Haroldoren etxera itzuli, gainontzekoak esnatu, furgoneta kargatu eta abiatzeko prest. Gaur, berriz, 7 ordu ditugu bidean, beraz… ezin gehiegi luzatu. Dena den, Haroldok prestatutako gosari ederra dastatu ahal izan dugu etxetik atera aurretik. Aupa hi!! Hoi da hoi ondo zaintzea!! Gogoa dugu bera europara biran etorri eta guk faborea itzultzeko. Plazer bat da lagunak zaintzea! (zaindu maite duzun hori, batek abesten zuen bezala). Tripa bete, eta errepidera!

Goiz iritsi beharra dugu Rapid City-ra. Ezerezaren erdian dagoen hiria da. Moteroen hiria. Bidean, milaka motorista gurutzatu ditugu. Sekulako motoak gainera. Ordu aldaketa ere egin digu mobilak. Beraz, bestela ere berandu bagindoazen, orain ordu bete beranduago. Ekialdera goazen honetan ordu aldaketa gure aurka dator. Kontzertuko aretora iritsi gara, eta zarata entzuten da barruan. Kontzertua hasi delakoan sartu gara barrura eta musika jotzen ari diren 3 lagun besterik ez daude areto erraldoi batean. Harrituta geratu gara. A ze kontzertua biziko duguna gaur… jejeje. Beraiekin hizketan hasi eta kontzertua atzeratu egin dela esan digute… beraz, aretoak dituen sofetan etzan eta pixkat deskantsatu dugu. Antolatzailea ere etorri da beranduago. Kontzertua egiteko arazoak daudela komentatu dizkigu. Duela bi aste, herriko gazte batek, polizia tirokatu zuela eta 2 hil zituela esan digu. Poliziak bera tirokatu omen zuen eta gaztea hil zutela. Kontzertua, berari egingo dioten omenaldia omen da. Baimenik eman ez duten arren, nola ahala aurrera aterako dela. Eta halaxe izan da.

Jendea gerturatu da pixkanaka, ez gehiegi egia esan. Lehen taldea batzuk ikusi dute eta bigarrenean ia aretoa hustu da. Astelehen gogorra aurretik genuelakoan hasi gara gure musika tresnak prestatzen. Baina dena prestatu dugunerako aretoan zegoen jende dena sartu da barrura. Kontzertua hasi eta denak dantzan jarri dira. Kontzertua erokeria izan da. Bikaina! Eta bideoan grabatua geratu da. Denek erosi dute zerbait eta ia kamixeta gabe geratu gara. Eskerrak eman dizkigute etortzeagatik eta sinadurak ere eskatu dizkigute (ajajaj eta ez da lehen aldia! Ohikoegia bilakatzen ari da gure gustorako… ez gara komodo sentitzen). Sekulako harrera egin ostean, kontzertuko lagun batzuk eta antolatzailea bere etxera joan gara. Zerbezak erosi dituzte guretzat eta afaria prestatu digute. Gaueko 12ak dira. Bihar goizeko 6etan jaiki beharra dugu, beraz, ezin nahi bezainbeste luzatu… Bihar, estatu batuetako presidenteen aurpegiak dauden mendia ikustera goaz. Eta atsaldean Minneapolis-era!